اولویت‌بندی راهبردی توسعۀ گردشگری به‌منظور تعیین جایگاه آن در برنامه‌های توسعۀ شهری (مطالعۀ موردی: استان کرمانشاه)

راهبردهای توسعةشهری در هر شهر متأثر از گردشگریاست و ضروری است در برنامه‌ریزی‌های توسعةشهری به آن توجه شود. درواقع دستیابی به توسعة پایدار، مستلزم نگاهی جامع و راهبردی و توجه به عوامل مؤثر در توسعه از جمله گردشگری است. هدف پژوهش حاضر کمی و کیفی، ارزیابی راهبردی و ارائة راهبردهای بهینة بخش گردشگری استان کرمانشاه است. در روش کمی، هدف پژوهش کاربردی و نوع آن نوع توصیفی تحلیلی است. بخش کیفی براساس مصاحبه‌های عمیق و به‌منظور استخراج دیدگاه صاحب‌نظران در حوزه‌های مختلف گردشگری صورت گرفت. نمونة آماری کل جامعة مورد بحث، 56 نفر بود با بررسی‌های اسنادی و کتابخانه‌ای، اطلاعات مورد نظر جمع‌آوری، و از پرسشنامه و مصاحبه استفاده شد. براساس نتایج، 15 راهبرد برتر توسعة گردشگری استان کرمانشاه، در سه حوزة گردشگری تاریخی، فرهنگی و اکوتوریسم قرار دارد. در میان حوزه‌های دوازده‌گانة  گردشگری، چهار حوزه در گروه راهبردهای رشد و توسعه، پنج حوزه در گروه راهبردهای تثبیت و بهبود وضعیت موجود و سه حوزه در گروه  راهبردهای دفاعی قرار دارند. براین‌ اساس تدوین TDS (برنامه‌های توسعة گردشگری) در قالب CDS (برنامه‌های توسعة شهری) به‌صورت یکپارچه به‌منظور جامعیت و افزایش تحقق‌پذیری آن پیشنهاد می‌شود.